Dag 14, Denalli
30 juni 2015 - Denali Borough, Verenigde Staten
Vanmorgen ging de wekker veel te vroeg. Maar ja na ogen goed open waren zagen we weer het super uitzicht en waren weer om, om op pad te gaan. Na ontbijt en opfrissen de auto in. Eerst gaan we mee met de ranger wandelen.
Maar na lang wikken en wegen toch besloten om een buskaartje te kopen om Denalli verder in te trekken. Vanmiddag om 3 uur gaan we mee en is 6,5 uur hobbelen. Hopelijk meer kans op wildlife.
Kop koffie met lekker koekje eerst gegeten en dan melden bij de ranger. Gaan ongeveer 30 man mee, best veel maar iedereen gebruikt zijn eigen voeten dus dat scheelt. Na klein veiligheid praatje gaan we wandelen. We leren wat meer over de bossen, wat er te eten valt, en waar op te letten. Minpunt was dat je ergens halverwege wandelpad gedropt werd en je zelf mocht uitzoeken wat je verder wilde. Zelf maar terug gewandeld. Wandeling was leuk maar niet echt netjes afgerond.
Eerst lekker even kop koffie weer gehaald. Even tankstation opgezocht. Hierna even kleine picknick gehouden. We hadden nog een uur voor de bus dus even doorgereden waar je met de auto kan komen. We zagen mensen stil staan kan maar 1 ding zijn en dat klopt een moose vlak langs de weg.
Bij de bushalte even plaspauze gedaan en hup naar Tok lat. 3,15 uur heen snel terug. Eenmaal in de bus vertelde de buschauffeur een hoop over de natuur. Na een tijdje rijden liepen er drie dall sheep op de rotsen. Ineens dook er ook een moose voor de bus. Na vele bochten met veel mooie verzichten riep er ineens iemand STOP BEAR STOP. Helaas was hij heel ver weg en niet heel goed kunnen bestuderen. Hij staat wel op de foto. Na een paar stops nog een caribou. Aan de eindstop nog een dall sheep in de bergen. De bistro valt niet tegen alleen alles best ver weg.
Op de terugweg beetje pech, nog twee beren gespot maar net te ver gereden waardoor wij ze niet hebben gezien en we ze niet meetellen. De teller blijft hiermee op de 20 hangen.
Ons avondeten is een bak kaas met koekjes vanavond omdat de bus pas half 10 terug is. Dan kunnen we nergens meer eten maar de kaas voldoet prima met een prachtig uitzicht.
Eenmaal bij de auto, moe en voldaan terug naar het hotel. De dagen gaan hard. Zelfs het einde is al beetje in zicht maar daar maar niet te veel aan denken nog. Ookal gaat Alaskas lampje niet uit, die van ons wel.
Maar na lang wikken en wegen toch besloten om een buskaartje te kopen om Denalli verder in te trekken. Vanmiddag om 3 uur gaan we mee en is 6,5 uur hobbelen. Hopelijk meer kans op wildlife.
Kop koffie met lekker koekje eerst gegeten en dan melden bij de ranger. Gaan ongeveer 30 man mee, best veel maar iedereen gebruikt zijn eigen voeten dus dat scheelt. Na klein veiligheid praatje gaan we wandelen. We leren wat meer over de bossen, wat er te eten valt, en waar op te letten. Minpunt was dat je ergens halverwege wandelpad gedropt werd en je zelf mocht uitzoeken wat je verder wilde. Zelf maar terug gewandeld. Wandeling was leuk maar niet echt netjes afgerond.
Eerst lekker even kop koffie weer gehaald. Even tankstation opgezocht. Hierna even kleine picknick gehouden. We hadden nog een uur voor de bus dus even doorgereden waar je met de auto kan komen. We zagen mensen stil staan kan maar 1 ding zijn en dat klopt een moose vlak langs de weg.
Bij de bushalte even plaspauze gedaan en hup naar Tok lat. 3,15 uur heen snel terug. Eenmaal in de bus vertelde de buschauffeur een hoop over de natuur. Na een tijdje rijden liepen er drie dall sheep op de rotsen. Ineens dook er ook een moose voor de bus. Na vele bochten met veel mooie verzichten riep er ineens iemand STOP BEAR STOP. Helaas was hij heel ver weg en niet heel goed kunnen bestuderen. Hij staat wel op de foto. Na een paar stops nog een caribou. Aan de eindstop nog een dall sheep in de bergen. De bistro valt niet tegen alleen alles best ver weg.
Op de terugweg beetje pech, nog twee beren gespot maar net te ver gereden waardoor wij ze niet hebben gezien en we ze niet meetellen. De teller blijft hiermee op de 20 hangen.
Ons avondeten is een bak kaas met koekjes vanavond omdat de bus pas half 10 terug is. Dan kunnen we nergens meer eten maar de kaas voldoet prima met een prachtig uitzicht.
Eenmaal bij de auto, moe en voldaan terug naar het hotel. De dagen gaan hard. Zelfs het einde is al beetje in zicht maar daar maar niet te veel aan denken nog. Ookal gaat Alaskas lampje niet uit, die van ons wel.
xxx